Bij dit artikel hoort een meditatie; 'Energetisch verbinden met een Dier'. De link hiernaar vind je onderaan dit artikel.
Ik houd van dieren. Niet een beetje, maar héél véél. En ik houd van elk dier; van elk torretje, van elke vogel en van elke olifant. Dit is al zo geweest sinds ik klein ben, of in elk geval zo lang ik me kan herinneren. Als kind (en nu vaak nog) redde ik alle pissebedden, alle wormen van het fietspad, en wilde ik elk dier dat ook maar een heel klein beetje pijn leek te hebben helpen. Ik praatte tegen mijn konijn en zocht troost bij de geitjes in de kinderboerderij - dieren leken mij vaak een heel stuk beter te begrijpen dan al die vreemde grote mensen om mij heen. Ik begreep dan ook niet veel van de wereld waarin ik terecht was gekomen: een wereld waarin mensen de dieren niet zien als gelijken, maar waarin dieren (meestal, of in elk geval in mijn ogen) gedomineerd worden. Als minder beschouwd worden.
Mijn dierenliefde verdween in de jaren daarna niet: ik paste mijn eetpatroon aan en mijn keuze voor een politieke partij baseerde ik op de manier waarop zij zich inzetten om de levens van dieren te verbeteren. In mijn studententijd maakte ik filmpjes op de kinderboerderij en schreef ik mijn scriptie (Culturele Antropologie) over de dierenrechtenbeweging. Ik verdiepte me in activisme en extremisme om te leren over de manieren waarop mensen zich inzetten om dierenleed te stoppen. En in mijn vrije tijd probeerde ik nog steeds waar ik kon dieren te helpen en liefde te geven (geloof me, als je op deze manier in het leven staat kom je opeens héél veel dieren tegen die wel een knuffel of hulp kunnen gebruiken) en schreef ik zelfs nog een tijdje wat artikelen voor milieudefensie.
In verbinding met dieren
En toch bleef er voor mijn gevoel altijd iets knagen. Ik zette me wel in, maar merkte ook dat het soms uitputtend voelde: ik kon en kan niet alle dieren in mijn eentje helpen. En daarnaast voelde het schrijven over, anders dan het daadwerkelijk verbinden/werken met dieren. Voelde het proberen te stoppen van dierenleed als een soort gevecht dat ik niet kon winnen. Eigenlijk, voelde dat zelfs helemaal niet zo positief. Het voelde alsof ik in gevecht was met iets, ergens tégen was (al ben ik dat ook), terwijl ik eigenlijk zo graag iets positiefs de wereld in wilde brengen. Het verschil is subtiel maar het is er wel: je kunt je energie inzetten om een patroon dat al bestaat te stoppen (wat heel belangrijk kan zijn), óf je kunt je energie gebruiken om een nieuw patroon of een nieuwe manier het leven in te roepen, en te hopen of vertrouwen dat die nieuwe manier uiteindelijk sterker zal blijken dan het oude patroon. Er moet wel een alternatief zijn voor het oude patroon, anders kan het nergens heen. Pas als je iets nieuws biedt, kan het oude patroon daadwerkelijk loslaten en zijn weg vinden naar het nieuwe.
Dit klinkt misschien wat abstract, dus laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Ik, altijd dieren reddend en strijdend tegen een ongelooflijk oud en pijnlijk patroon (lees: de bio-industrie, fokkerijen, circusdieren etc), was moe. Ik voelde me moe van het strijden -ook dat is een patroon- en ik had ergens ook het gevoel dat ik niet écht in contact stond met de dieren zelf. Toen ik mezelf eigenlijk totaal kwijtraakte in een gevoel van onmacht, omdat het me zo uitputte om al die dieren te proberen te helpen, ging ik mediteren. En na jaren mediteren merkte ik dat ik in mijn meditaties contact kon maken met dieren. Dat begon met de overleden hond van mijn vader; ik had het gevoel dat hij bij me was en me berichtjes stuurde. Ik kwam erachter dat het dus blijkbaar niet uitmaakt of een dier in fysieke vorm bij je aanwezig (of zelfs op deze aarde aanwezig) is of niet - je kunt contact maken met elk dier, waar dan ook ter wereld. En het heeft me even gekost om dit te durven geloven, om wat ik zo helder voelde als waar aan te nemen en erop te durven vertrouwen, laat staan het te durven uitspreken.
Toen ik een tijd later bij mijn energetisch coach liep en zij een hond kreeg, merkte ik dat ook die hond met mij communiceerde. Ze hielp me in de sessies, liet me zien waar ik vastliep. Ze reageerde fysiek op mijn gedrag, maar ik kreeg ook steeds vaker woorden, beelden en uiteindelijk hele zinnen van haar binnen. En zo ging dit door: ik merkte dat ik, als ik me openstelde, vrij gemakkelijk deze verbinding kon maken met dieren, met welk dier dan ook. Channelen, noemen ze dat. Ik probeerde op deze manier dieren te helpen die het moeilijk hadden, en tot mijn verbazing merkte ik dat het iets deed: toen de hond van mijn coach ziek was en ik contact met haar maakte, bleek dat ze zich buitengesloten voelde. En toen ik mijn favoriete geit ontmoette en zijn baas mij vertelde dat ze het plan hadden hem die week in te laten slapen, kon ik voelen dat die geit daar nog helemáál niet klaar voor was. En de informatie die ik doorkreeg van het dier, kon ik weer doorgeven aan de eigenaren van deze dieren.
Tot mijn verbazing merkte ik dat ik zo best wel veel kon betekenen voor dieren. Niet door me zo te focussen op alles dat mis was in de wereld, niet door zo hard te werken om elk dier te redden, maar gewoon door te luisteren. Door hen misschien wel een berichtje of gewoon liefde terug te zenden, want liefde is, zo merkte ik, vaak datgene dat het meest nodig is.
Van tegenwerken naar licht brengen
En toch.. knaagde er nog steeds iets. Mijn gezondheid was niet goed, en ik had ongelooflijk veel moeite me te bewegen in de drukke buitenwereld. In mijn drang om te helpen ging ik mijn eigen grenzen maar al te vaak over, en ergens had ik nog steeds het gevoel dat ik niet echt samenwerkte met de dieren. Tot er in mijn meditaties steeds een hond voorbij begon te komen - een hond waarmee ik wél samenwerkte. Een hond die mij kon helpen te dealen met alle prikkels in de buitenwereld, een hond die mij kon helpen bij het voelen van mijn grenzen, een hond die een relatie met mij wilde aangaan: eentje waarin ik er voor hem zou zijn, maar waarin hij er ook voor mij wilde zijn. Dat was een eye-opener, vooral omdat ik in diezelfde week tegen een foldertje aanliep van een organisatie die precies hierin trainingen gaf - met honden.
En dus ben ik inmiddels in hondentraining. En het is bijzonder om te zien hoe veel zo'n hond communiceert (nu dan niet persé via channeling, maar gewoon in lichaamstaal), en hoeveel wij daar 'normaal' niet van meekrijgen. Het is ongelooflijk om te zien hoe zeer dieren ons kunnen helpen, als wij de moed hebben ons daarvoor open te stellen. De hond waar ik mee train gaat bij de deur liggen als hij voelt dat ik te vermoeid raak en het tijd is om te gaan. Hij blaft wanneer ik over mijn grenzen ga. Loopt met me mee als hij voelt dat ik dat nodig heb en loopt bij me weg als ik niet met hem (en dus met mezelf) in contact ben. Laat het me weten als ik dissocieer. En het voelt alsof er iets op zijn plek valt - alsof ik door het écht samenwerken met een dier tegenwicht kan bieden aan een maatschappij die zo probeert te domineren en controleren. Alsof ik door zoiets kleins als met één hond samenwerken (in plaats van alle koeien tegelijk uit de megastallen te redden) licht kan brengen in de wereld, kan laten zien hoe het ook kan, kan laten zien dat dieren soms misschien wel de antwoorden voor ons hebben die wij zelf niet kunnen vinden. Het voelt alsof ik me focus op dat waar ik gelukkig van word en dat waar ik energie van krijg, in plaats van in gevecht te gaan met alles in de wereld dat niet juist voelt. En ondanks dat er nog elke dag heel veel is dat ik wil veranderen voelt deze focus voor mij zo veel beter. Op een lege batterij kan ik ten slotte geen enkel dier helpen.
Leren luisteren + meditatie
Dieren signaleren dat wat wij met ons lieve ego over het hoofd lijken te zien. Dieren reageren op je energie en op je gevoel, niet op wat je zegt. Als datgene dat jij uitspreekt niet in lijn is met jezelf, zullen ze op jouw energie reageren, en niet op wat je uitspreekt. Ze zijn een spiegel van datgene dat je energetisch uitzend. En alleen door je open te stellen en te luisteren, kun je ervaren hoe veel je daarvan kunt leren. Ik heb het dan zowel over een training waarin je leert samenwerken, of de interactie met een dier in het fysieke leven, als over het jezelf in meditatie openen voor de communicatie met een dier. Je kunt je in meditatie ook openen voor de boodschap van een dier: de boodschap van een dier dat je kent, de boodschap van een dier dat in die meditatie naar jou toekomt om iets aan jou over te brengen, of misschien wel de boodschap van een hele groep. Je kunt zelfs contact maken met de dieren uit de bio-industrie, en hen bevragen. Door te leren luisteren naar de dieren, kunnen we hun wijsheid toelaten, en hen misschien wel nog beter helpen. Als je hen leert toelaten, zul je zien dat zij jou inzicht kunnen geven op de plekjes waar jij dat het meest nodig hebt.
-
Bij dit artikel heb ik een meditatie opgenomen, waarin je je open kunt stellen voor de communicatie met een dier. Dit kan een dier zijn dat je kent, je eigen huisdier, maar ook een dier dat je niet kent kan zeker openstaan voor contact met jou. Het is niet nodig dat het dier waarmee je contact wilt maken fysiek bij jou aanwezig is. We gaan op een zachte en rustige manier kijken of dit contact er is en ik help je je open te stellen voor dit dier. Het is helemaal oké als dit niet meteen de eerste keer lukt; het is vooral fijn om deze meditatie meerdere malen te herhalen en/of elke keer weer te gebruiken wanneer je in verbinding wilt zijn met een dier.
-
De foto's zijn gemaakt door mij; voor meer fotografie kun je naar mijn fotografie pagina gaan.
Comments